Bir Ömre BedelHazan ağır geçiyor, hüznünde büyüyerek Savrulan her yaprakta coşuyor isyanım Yüreğinden öptüğüm zamanlar Masallardan kalma Öyle ya, sanki pusulası kaymış hayatın. Oysa Milyonlarca çiçek açabilirdim içimdeki çocuğa Şimdi haykırmak istiyorum herkese Güneşin, yıldızların, bulutların diliyle Çocukluğumun ince sızısından kalma taş bebeklerim Bir ömre bedel şimdilerde. Artık yorgun, Yılları eskiten bedenim Gözlerimde birer çakır dikeni Asırlık bir evin yorgun duvarları gibi dökülüyor anılar Bir gül yanıyor pembesinde. Bak Teninde ölüyor zaman Bir yıldız ağlıyor göğün mavisinde Hayat yine zamansız sahnesinde Çığlık çığlığa susuyoruz daralan çemberinde Gönlümün müebbetine mahkum sahipsiz şiirlerim Bir ömre bedel şimdilerde. Vakit gecelerde şimdi. Kendi cümlelerimi kurdum göğün şahitliğinde Yağmurlu şubat akşamlarının hüznü dokundu usulca Titriyor oda. Nasıl desem Gece sabahta, sabah gecede O anlarda çocuk yüreğimin şarkısı tam derinlerde Çoğalan kayıplarım dağıtır hüznünü kendi içinde. Gece Yarınlarını aklına getir solan teninde Her şeye rağmen Ruhumun mavi beyazları Bir ömre bedel şimdilerde. Yüksel Beyocaktan |