İÇİMDEKİ ÇOCUĞUN HÜZÜNLERİBugün içimdeki çocuğun elini tuttum Uzun uzun terlettim avuçlarımı minicik avuçlarında Kalbi nasıl da titrek atıyordu Gözleri gizliydi karanlıklarda Dudakları incecikti, renksiz Saçları uzamıştı, ipek gibi değildi Eskisi gibi dokunamazdı yalnızlığına Uyuyamıyordu artık Ayakları yere değiyordu, soğuktu yer Üstünde hala ilk sevinçlerinin elbisesi vardı Gülücüklerinden bir şarkı çalıyordu radyosunda Hüzünlerinde bir zalimin olmadığı zamanlar Yüzündeki morlukların acısı biraz olsun diniyordu Beklemiyordu artık gelemeyecekleri Gelmeyeceklerdense umudu kesmişti Eskiden arardı küçük bebeğini Şimdi suskunluğu ile oynuyordu Aşkı tatmamıştı hiç O güzel yemekten bir kaşık koymamıştı ağzına Susamıştı belki, kim bilir Ondan kuruydu ince dudakları belki Bugün içimdeki çocuğun elini tuttum Uzun uzun konuştum sessizliğiyle Karanlığıyla tanıştım Noktasız satırlarına virgüller attım Ve çok üzüldüm Bir kerecik bile gülmeyişine ( hayat ışığı ) |
Uzun uzun konuştum sessizliğiyle
Karanlığıyla tanıştım
Noktasız satırlarına virgüller attım
Ve çok üzüldüm
Bir kerecik bile gülmeyişine
Kaleminize yüreğinize sağlık sevgi dolu yüreğinizi
güzel eserini gönül sesinizi ayakta alkışlıyor saygılar
sunuyorum..