İÇİMİN İÇSİZLİĞİGüneş batıyor bulutların kucağından karanlık çöküyor Evlerin pencerelerinden donuk ışıklar gözlerimin seherinden ince ince yaşlar sızıyor Bir kadın ağlıyor içimde hıçkırıkları beynimi parçalıyor Ellerim delice kulaklarımı kapatıyor Tüm tokluklarıma savaş açmış içimde bir şeylerin açlığı Cephelerde umutsuz askerlerim Düşman orduları kalbimi çoktan yenmiş Güneş batıyor bulutların kucağından sessizliklere zincirleniyor gözlerim İçimde hıçkırıklarla ağlayan bir kadın Ayaklarıma belli belirsiz bir soğuğun ürpertisi vuruyor ( hayat ışığı ) |