Ellerinin değdiği her satırda
Varlığına ekli varlığımı arıyor
bulamıyor
susuyorum

Sessizliğinin yankısını dinlerken yalnızlığımda
Yokluğunu sarıp üstüme
Gidişinden sakladığım göz yaşlarımı
kalbimin kırıklarına yama yapıyor
susuyorum

Sustuklarımı anlatıyorum geceye
Ve sonra yine
konuştuğum kadar susup
Yalnızlığıma ağlarken
sen’ler çoğaltıyorum sensizliğimde

İnan hiç tereddüt etmedim seni severken
Keşke istediğim kadar gidip
sevdiğim kadar kalsaydın
O zaman hiç sabah olmazdı
Denize benzetmezdim gözlerini
Ve denizi her gördüğümde
ağlamazdım

Keşke düşündüğüm kadar yok
Hissettiğim kadar var olsaydın
O zaman yollar olmazdı
Yalnızlıklara benzetmezdim gidişini
Ve her gidişinde
Dönüşün var mı diye beklemezdim

İstediğim kadar gidip
Sevdiğim kadar kalsaydın

Keşke..

hayat ışığı