Bu kaçıncı oluyor
Sesler sesler sesler
Yatsı ezanı bile okundu

Aydan kırıntılar toplayıp
İnce sazı dinlemek zamanı
Defterlere karalamak zamanı

Bu kaçıncı oluyor
Dağanık saçlarımla
Göz çukurlarımın arasında
Kocaman bir dünya
Öylece duruyor

Ürperten sevgisizlikler
Bileklerini kesmiş
Genç bir kadın daha
Yavrularını
Onlar uyurlarken
Severlerdi babalar
Şimdi boğuyorlar

Bu kaçıncı oluyor
Kırmızıya boyuyorsun yüzümü
Sekiz yüz seksen sekize benziyor yürüyüşün
O koca ağzını
Rakı ve leblebiyle doldurup
Kusana dek içmişsin yine

Ellerimi yakıyorum
Işık sızsın diye
Öksürüyorum derin
Talihsizim
Hem de çok

Arala dudaklarını
Nasıl olsa
Hiçbir şey söylemeyecekler
Bari onları
Islatayım azıcık

Bu kaçıncı oluyor
Unutkanlığına ekleniyorum
Yazgıma içerleyip
Sıyırıyorum geceliğimi

Tenim patiskalara
Satenlere çoğalıyor
Göğüslerinden
Avuçlarıma
Mutluluk sağıyorum

Koca koca mevsimleri
Koynuna sığdırmayı
Nasıl beceriyorsun bilmem
Ama ben hepsinde ayrı ayrı
Zamanı seziyorum

Valizimde,
Terkedilmiş kentler var
Terkedilmiş çocuklar
Terkedilmiş kadınlar adamlar
Ne kadar da
Birbirimize benziyoruz

Sokul hadi
Ayır etimden tırnağımı
Hançerinin ucuyla
Kanat yaralarımı
Keşkem ol
Düş gördüm sayarım
Uyandığımda
Hatırlamaz unuturum

Güllerin her yana
Böylesi yayılmalarının
Bir nedeni olmalı

Bu kaçıncı oluyor
Saçıp savdığım kendimi
Kaybolduğum
Uzak uzayışlarda
İp gibi,
Kıvrım gibi
Düz ve
Ensiz...