Kimse Bilmiyor
Bazen dönüp bakıyorum da geriye
Teselli buluyorum yaşamın izlerinden Benliğimden, yüreğimden, sevinçlerimden Mazinin mis kokan pembelerinden. Hani Nasıl gözükür gökyüzü bir gemiden Nasıl bir mavidir o öyle derinden İşte o an, körkütük sarhoş olurum ben Yıldızları indiririm yerinden. O an Bulutların kurşuni rengini, beyaza boyarım aniden Mavi siyah isyanları silerim dilimden Bahar kokularının büyüsüne kapılır, ağlarım sevincimden Ay ışığını toplarım göğün mor gönlünden Sevgiler dağıtırım sıcak, gül kokan yüreğimden. Oysa şimdilerde Kimse bilmiyor ki Kimse bilmiyor Gamzelerim düştü gülüşlerimden Gök kuşağı, renklerini aldı pembe düşlerimden. Bilmem anlar mısınız ? Hani, hasretler yaşanır ya hiç bitmeyen Hani, dikenli yollar olur ya çetrefilli uzun Sonu gelmeyen Buz dağları olur ya hiç hiç erimeyen Hani, ağaçlar olur ya yaprakları acı rüzgarlarda ürperen İşte öyle yüreğim şimdilerde Kışta kalmış bir kuş gibi titreyen. Her gece Her gece bir yıldız kayar gözlerimden Yakar içimi kavurur, bıçak gibi keser öyle derinden Oysa kimse bilmiyor benim ağladığımı gülerken El ayak çekilince şehirden. Her gece teselli bulduğumu, bir kaç kırık şiirden Kimse bilmiyor Medet beklediğimi, geçip giden günlerden. Fakat Umut rüzgarım, hiç bir şey kaybetmedi değerinden Duygularım sıcak akar, kış kadar soğuk tenimden. Ah diyorum ah Keşke bende, hisssiz yaşamayı becerebilsem Becerebilsem de yüreğimi böyle incitmesem Keşke bilsem de, bir ömre sığdırdığım öfkemi İçime sinmeyen bir şiirin son dizesi gibi silebilsem. Bak yine bu günde bitti Anladım ki, herkes geçiyor feleğin çemberinden Kimse kurtulamıyor kaderin cilvesinden. Biliyor musun sen gibi Ben de hiç bilmiyorum Ne zaman döneceğimi Rotasız bir geminin, meçhule giden seferinden Ne zaman çıkarım bilemem, bu hazan mevsiminden. Fakat hep, hep bir şeyler var Küçük, küçücük bir mavi maziden Ve ben yine de hiç bir şey kaybetmedim Yaşama sevincimden. Yüksel Beyocaktan Seslendirme:Ahmet Ormancı //Bir şarkıdır hayat nakaratı olmayan// |