DİNLEMESEYDİM O ŞARKIYI
Sevmiştim seni,
Sen de söylerdin hep sevdiğini. Taşınmıştık yeni bir eve, Bırakıp gittin beni böylece. Sordular: Niçin? Dedim, yanarak içim: Bilmem… İşte… Takıldı peşine bir piçin. Kolay olamadı unutmak, ne seni Ne de seninle geçen günleri. Önce alıştım sensizliğe, Sonra, evdeki sessizliğe. Gördüm ki, varmış başka sevdalar, İşret ettik dostlarla sabaha kadar. Hoş olduk, bazen kalsak da darda, Bir gün bağda, başka bir gün barda. Yeni bir meyhane açıldı, Karşı sokakta. As solist - Duymadım hiç adını- Söylüyordu benim şarkımı; “Nereden sevdim o zalim kadını…” İçmeseydim şu rakıyı, Dinlemeseydim o şarkıyı. Ve görmeseydim; Karşı masadan göz süzen o fahişeyi, Hatırlamayacaktım belki de seni. İşret: Eğlenme, içki içme |
Yani, nankör kedi her şeyi heba etti yedi!
Şiir bana bu duyguları çağrıştırdı: Böylelerin yaptıkları kolay unutulmaz.
Sağlık olsun; yenilen kazıklar deneyim ve zenginliktir diyeceğiz, bir daha yememek için..
Yüreğinize kaleminize sağlık.
Sağlıcakla.
Saygılar...