kaçamadığım Kendim
özgürlüğünü seçmek kolay
tüm yalın zamanların. İstersem gider karanlığında ölürüm ayışığın. Bunda ne var korkacak! Yeni bir gün gibi varolan gözyaşlarım ve doğduğum gün gibi bedevi yalnızlığım benimle gelmekte! Bu kader bu düş ölümsüz-se ve gitmek belkide gerekli değilse acılarımı da yalnızlığımı da anlarım. Oysa karanlığın içinde kaybolan bir ışığım ben, pencere pervazlarından büyüyen bir çiçek gibiyim. söyle benim güzel anacığım, kendimden kaçabildiğim bir yer var mı? gölgemden kaçabilirmiyim denizler ülkesine? Gitmek kolay bunda ne var korkacak kendimden olmasaydı gitme isteğim! m-jgan |
pencere pervazlarından büyüyen bir çiçek gibiyim.
şairem şairem benim, yüreğine sağlık...