Vakitli
Son kez görüyomuş gibi bakıyorum denizlere.
Veda ederek geçiyorum tepelerden. İstersen sen buna Yalnızlık veya yaşlılık de. İnsan kendi kendine azalıyor gitgide. Daha az görüyorum ışığı dünyanın daha sönük renkleri. En kötüsü insanın Kendiyle konuşması değil de Tanımazsa kendini Aynadan bakınca yüzüne. Sessiz bir ağaç gibi kımıldar yapraklarım akar bulutlar başımın üstünde Mevsiminde kar taneleri Beklerim ısınmak için güneşi. Ama vursalar belimden baltayla duyulmaz çığlığım. Evlat artık sende Beni her gördüğünde Son kez görüyormuş gibi bak gözlerime. Veda ederek ayrıl ellerimden. Sarıl ve çok sevdiğini söyle bir kere... hiç değilse. Beni en aciz acınası halimle hatırlamayasın diye. M-jgan |