Kelimelerim kırık dökük, lisânım noksan;
Sînemi saran ateş, nasıl dökülür söze?
Takvimleri ağlattı yine sensiz bir nisan;
Akın ediyor yaşlar, yoluna bakan göze.

Bir cemre ol ve düş, tam hüznümün ortasına;
Serin yağmurundan serp, kalpteki kor tasına.
Bir dem olsun geliver, doydum gayrı yasına.

Asırlardır gölgeye mahkûm güneş üşüyor;
Çehrendeki perdeyi kaldır, ısınıversin.
Kokunu duymak için güller yola düşüyor;
Emret, bir bakışına hepsi başını versin.

Güzellik, Sende buldu tamamen mânâsını;
Tebessümün okudu, Leylâ’nın salâsını.
Mecnûnun olur, kimin, süslesen rüyâsını.

Gamzeni görüp gökten yere koşsun yıldızlar;
Bahar yeli, kokunu sürünüp ferahlasın.
İsmini lûtfet, bayram yeri olsun ıssızlar;
Geceler, doğuşunu beklerken sabahlasın.

Bir sözüne gazeller el pençe divan durur,
Sana yetişemeyen yıllar, başına vurur;
Elin değse yeşerir çöller, dikenler kurur.

Siyah, Sensiz dünyayı tasvire kâfi değil;
Yokluğun bir yangın ki cihânın külü kaldı.
Vedândan beri ruhum, âlem gibi sersefil;
Ardından içim buruk, boynum bükülü kaldı.

Saadetine, yavan geçen yüzyıll1ar hasret,
Kademine, acınla kıvranan yollar hasret,
Zülfün teline siyah, tenine allar hasret.

Aşkından defalarca inliyor minareler,
Peşin sıra dolanan bulutlar ağlamaklı.
Adın anılınca bir ok, yürekleri deler;
Sana hayran kalplerde özlem yarası saklı.

Bülbül dilsiz, gül solgun; bağlar, bahçeler kurak.
Yine yeşert çölleri, yine şahlansın Burak;
Gittiğin diyardan dön, dinlemeden dur durak.

Şafağınla semâyı tekrar kızıla boya,
Vedâ tepelerini heyecan sarsın yine.
Seni ansın dil, Seni görsün göz doya doya;
Kâinat baştan sona kapılsın iklimine.

Yollarına dökülsün bütün bir beşeriyet,
Tükensin alev alev bendeni yakan hasret.
Budur, varsa kalbimde dünya nâmına niyet.

Göz bebeklerim bir an gözüne değse n’olur,
Ellerin saçımdan bir bahtlı tele dokunsa?
Vaslına ersem, ömrüm saadetini bulur;
Bahtıma ilmek ilmek çile bile dokunsa.

Beni hasrete salan seherle gel Sevgili,
Senden gayrı mâşuktan gönlümü çel Sevgili,
Sensizliğin karanlık ufkunu del Sevgili!
Gel Sevgili..!