ABDURRAHMAN KIZILAY’IN ARDINDAN
I
Bir garip Kızılay’ım öldü diyeler, Bencileyin hayırsızlar, üç gün sonra duyalar. Ah Kızılay’ım Kerkük’ümün semalarında şimdi, Öksüz kalır Kızıl ayım. Nasıl da buluşurdu maviliğinde Yıldızımla ayım. Ah Kızılayım, Kızılayım, Sen türkülerini söyledikçe, Ben özgürlüğü haykırayım... II Kerkük’e bir ateş daha düşmüş duydunuz mu? Abdurrahman Kızılay’ım ölmüş, duydunuz mu? Acep seni dilesek Hak’tan verir mi bize? Bi-vefa illetini kim saldı içimize? Kızılay yetişir her düşkünün imdâdına Niye gelmez Kızılay’ım bir dostun yâdına? Ah baba, dağlar yeşile değil yasa boyandı Boğazıma sanki paslı bir hançer dayandı. Kerkük’e bir ateş daha düşmüş duydunuz mu? Abdurrahman Kızılay’ım ölmüş, duydunuz mu? |