Ne Çok
Batık bir akşam üzeri
Mürekkebe, denize, Kire çamura Gün sırtını dönmüş gidiyor Bir çift minik serçe Gagalayıp duruyor aklımı İkisi de birbirinden çok Çikolata zamanı mı diye düşünüyorum Yoksa kar mı yağacak karşı tepelere Gözlüklerimin üstünden, Duvarlara bakıyorum Gülümsemeyi bilmiyor duvarlar Sıcak da değil tenleri Öyle dimdik ayaktalar Küsüyorum sokak satıcılarına Bu saat oldu hiçbiri yok meydanda Onlarsız daha mı ıssızlaşıyorum ne? Elinde çekiç gibi bir şeyle Beynimin içinde dolaşıyor sanki Yüzünü hatırlamadığım, Belki de hiç tanımadığım biri İnsan kendi umutlarını zehirler mi? Kibrit alevinde tutuşturur mu yarınlarını? Yapar yapar biliyorum Ben de yapmıştım çünkü Şimdi ne çok yok birikti Ne çok az Yapmasa mıydım acaba? Notaları unutulmuş o şarkıyı Söylemese miydim? |
İnsan kendi umutlarını zehirler mi?
Kibrit alevinde tutuşturur mu yarınlarını?.."
Bunu yapan kendini diğer benliğe adamış olan; gercekten hic tanimadigi biri icin ölebilecek olandir ki, çok buyuk ve ulaşılması güç bır erdemdir yaşanan. Benliğinde birbirleri icin, birbirlerinin farkında olmadan aynı anda bu fedakarligi yapmış olanlar, hem çok hem az olur hissinde yalnızlığa mahkum biçare karanlığa gece girer, gece çıkar karanlıktan.
Kutlarım yürekten anladığım kadarıyla ya da anlamak istediğim...
Saygılarımla