KaldırımŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Allah’ım bana kaldırımların kalbinden tak; yürüsünler gitsinler sesim çıkmasın...
İbrahim TENEKECİ sokağından geçerken yüreğimi burktum.. düşlerim ağrıyor depresyon salonlarında parka götürün acılarımı omuz başlarıma düştü romantik ay’ın gölgesi çetrefil bir yol bekliyor ayaklarımı kornealarıma uzak’sızdı kaç adım kalır dudaklarına aşkın veya kaç kıta evlatlıktan reddettim öpmeleri okuması yazması yok şiirlerimin şair atkısını bıraktım takma göğüslü kadınlara marihuana rehberlik eder damarlarıma plastik ağaçları kesmeyin panosuna yaslanır şakaklarım havaya bir kuş atıp bir kahkaha doğurur yanaklarım fazla mesai yapar belki bu gece azrail ellerime bıçak’sızdı arzu depremi utanç cinneti özlem fırtınası kaybolduğum ülke afet bölgesi cesetlerle tartışıyorum hayatı dişleri sıcak maktûllerle tanışıyor gerdanım ölüler sevmezmiş ölüyorum adımı düşürdüm kiralık mezarlarda atmosfersiz ciğerlerime hüsnü yusuf diliyorum teslim olmayan kadavra gibi çaresiz çürümüş düşlerim konsepte uygun değil yaşamak toprağıma dua’sızdı gazozuna şiir atılan kadınların sokağında ahmak ıslatan yağmurlar çürütmüş toprağı dalındaki bütün yaprakları birbiriyle aldatan plastik ağaç köküymüş yaslandığım ... kanıma karışan yemin şimdi bu sessizlik yemin ederim... |
çok ça selamlar