Olabildiğince yaşamakben uslanmaz hayalperest kış dinlemem, üşümez içimdeki masallar masallar gibiyim eskimez içimdeki çocuklar gücüme gitsede belaya yatkın yollar pençesine güvenen kediyim, gezinirim şehrimde suskunluğumla döverim gazete küpürlerini bu düzenin parçası olmak istemeyenler gibi yırtarım ezberletilmiş yaşamın perdesini masaya yumruğumu da vururum, ke-n-di başıma kurcalamak lazım insanı yanılsama yapan yasaları acı isyan ve kahkaha ruha renk katansa paylaşırım payıma düşen ne varsa gökle aramdaki ilişki biraz dalgınlıktır, biraz hayret hergün yineleniyor şu bayat koku tenlere ölüme hazır elbiseler giydirilmiş ruhları yıkamak lazım belki o zaman güzel kokar yaşamak küfür edebilirim dertlere yüzümde nüksedebilir uyuklamanın biçimsizliği tutkulu görünmez gözlerimin kimliği saçlarımın rengidir belki soğuk gösteren ama bilirim hiçliğe kavuşmak içindir sevişmenin sarhoşluğu penceremin ardındadır yağmalanan düşlerimin poyrazı kendimi ve sevdayı şımartmayı severim emercesine düşünürüm aşkı güneşler araklarım uzayın ötesinden yaşamın neresine yerleştirmeli yıldızları gözlerine mi? şu uçanlar benim ellerim saçlarına yolluyorum martıları kırlangıçları senden uzak kalamaz ki ellerim parmak uçlarımda bahar var parmak uçlarımda aşk kokusu seyret şimdi hülyalı bir kalbin eğittiği hayâl seven kuşları ağzının kenarına yolluyorum bulutları en yükseğe uçabilen kuşlar düşledim hep öperken unutmalıyım ıssızlığı göğsümü göğsüne bastırırken gözlerim ilan etsin ruhum uyumsuz anarşist uslanmaz hayalperest nefes alıyoruz belli ki yaşıyoruz gizlediğimiz herşey lehçelerimizde tedirgin arada bir düşlemek arada bir ölmek lazım olabildiğince kederden uzak olabildiğince yaşamak... |
Ne güzel bir anlatımdı kendini hayattaki yerini.
Yürekten kutlarım.Sevgilerimle..