Yetimhaneden Mektuplar 1Gözlerin acı yüklü bakma bana öylece Her bakışın kederli saklama gerçeğimi Beklediğim bu değil, biraz şefkat sadece Saçımı okşayışın büyütür çiçeğimi / Duyuşum çaresizmiş annemin boynu bükük En büyük hataymışım ömrüm en baştan sökük/ Zeynep demişler bana, hakikat ne acaba Üç aylıkken kundakta bırakılmışım yetim Bir kez görseydim keşke deseydim ana baba Hayat sanki kördüğüm, ağzını açmaz, ketum / Şanslı doğar kimisi gül kokulu beşikte Kimi ise kıvrılır boş bulduğu eşikte/ Geceleri gök gürler, ağlarım yalnızlığa Korkunca avutacak sıcak kucak ararken Gömülürüm kendime, içimde ıssızlığa Ağlar masum yüreğim acılarla kanarken /Gülerken hüzünlenmek ne demek bilir misin Elem dolu yazgımı sevgiyle siler misin/ Doğaya küstüm bugün ağaçlar yeşillenmiş Söyleyin neden asla bahar gelmiyor bana Hayatımın akışı kederle şekillenmiş Mutluluğun suyundan içmedim kana kana / Bir yanım eksik sanki bedenim tam olsa da Hissetmem nefesimi hüzünlerle dolsa da/ Bugün baktım dışarı anne çocuk el ele Yüzünde şen gülücük elinde pembe balon Karıştı gözyaşlarım acım dönüştü sele Dramımı izlerken yasa boğuldu salon / İzleme, üzülme sen sıkı kapat gözünü Yaşamayan hissetmez bilemez ki sözünü/ Selam gönderdim sana güvercin kanadında Yalnız selam değil ki yüreğim var içinde Bilmediğim bir şehrin, mis kokulu yâdında Asıldım ümidime yumuşacık saçında / Çoğaldı çekmecemde iletilmeyen zarflar Sözcüklerim tükendi giderken sesli harfler/ Bakma bana öylece üşüyorum yaz günü Geçmişim kelepçeli, geleceğimse tutsak Haydi git diyorsun ya ardıma atıp dünü Anılar çıkmaz sokak, hayaller hepten yasak / Ey insanlık, nerdesin; neden yürek gözün kör Günahsıza yaptığın kalmaz ki yanına kâr/ 03/01/2013 Seda YÜKLER |