Ayrılığın Muskası Var Solumdahayrettin taylan sen gideli bütün masalları ben yazıyorum bütün perilere sensizliğin,senli dersini veriyorum bütün ben’leri tanıdı alemin aşk yüzü değiştirilmiş bir dünya gibiydim, uydum ay ve şem bırakılmış bir ada gibiydim,dört yanım dert denizin itilmiş bir kaya gibiydim,yar uçurumundaydı h’allerim kazanılmış bir zafer gibiydim, barışım senle başlardı sevilmiş bir yaşam pınarı gibiydim, berrak damlalarında uslanmış bir aslan gibiydim, yüreğinin ormanında seni sevmiş kendim gibiydim, aşk içre aşk aleminde 2… aşkın tutulduğu ay ağacındaydı tutuluşum tutkunun yutulduğu şem gölgesindeydi unutuluşum vuslatın kalaylandığı tasalı tastaydı birikmiş umuluşum ayrılığın muskası var,ayıramadığım benlikte birlikteliğin kolyesi var,bütün kolları sana akan n’ilimde kendimi bildim bileli/ bilmiyorum sensizliği kendimi buldum bulalı / aramıyorum seni 3… alışılamamış bir varyantın yar bantıydın yaramdan beslenenleri sarıyordun kinlerinle ay’ın şifrelerini sunardın “ suna “ kaderinle şem , nazlarını eritirdin bahtımın kavıyla imkansızlığım veziri yapıp vizörler sunardın uzaklarına çaresizliğin çarı olup yakınsak aynalar sererdim yoluna yoluma dizilmiş yıldızların senli yaşamıydın özlemler arınmasında bendin, aşktın, gidemeyen gidendin benden 4.. bağışlanmanın bulaştırmasında hasta oldu hayallerim sana kucaklaşmanın kökünde dal verdi bir günler mutluluk atlasına rengini veren kavuşmanın kaderindeydi her şeyim en güzel rastlantısın mahşerimle gitsen de bu yüzden gelgitlerim aşka mumya, damlaların uyanıştır kendimle |