ÜSTÜMDE SİYAH KEFENSusuzluktan çatlamış topraklar bil ki çorak Ya kalbim yâr ya kalbim sevgisiz, aşksız, kurak Geceleri sırtlanıp geçmişimin yükünü Kamburum çıkana dek düşüremem tekini Çünkü onlar hakikat, hayatımda tek gerçek Bana hayaller değil hatıradan iz gerek /Kaçamak düşünceler, mumun alevi titrek Bakarım yollarına telaşlı, bedbin, ürkek/ *** Nar- ı aşkta kavrulsa reva mı gözlerime Eğri durur, dokunmaz mutluluk sözlerime Hüzün nöbetlerimde titrerim sarsılarak Ayak altı düşlerim, kirlenir basılarak Bir tek Allah’a mahsus ebediyen yalnızlık Gecemi esir aldı ruhumdaki ıssızlık /Güneş doğmaz epeydir üşüyen yazlarıma Gözyaşlarım karışır sönmeyen közlerime/ *** Günden güne büyüyor çehremdeki gamlı hal Sızlıyor içimdeki kabuğu kalın ahval Duygularım kördüğüm, ruh yaşım sanki yetmiş Gençlik elimden hızla, ölüme doğru gitmiş Saçlarıma ak düştü, yastan mı kederden mi? Ayrılığın acısı gamdan mı kaderden mi? /Sur’u mu anımsatır uzakta çalan kaval? Kıyamet alameti, vermesin kalbe zeval/ *** Paldır küldür değil de, sinsice gelirsin sen Rüyamda, hayalimde canlanırsın yeniden Siluetin yok olmaz zihnimden silinmeden Kalp ağrılarım dinmez, dermanı bilinmeden Her gün ölmekten iyi bir defada can vermek Yüzünü toprağa ak, masum sevdayla sürmek /Sana son şiirimdir ki istiladayım ben Yerim topraktır elbet, üstümde siyah kefen/ Seda YÜKLER |