yürüyen adamiçine kapanık bir taştan dinledim : - son kıvılcımın canında Azrailden habersiz ölüm döşeğindesin kuyruksuz balıklar kolsuz yengeçler kadarsın aciz aciz aciz farkındasın alt gagası düşen kuşun kayıp kanadındasın bil ki boş cezvede kaynayandır yalnızlık dediğin ! ya nereye varacaktı bu ter kokusu bu ten telaşesi....? ’umut bir yere kadar’ demiştin ya. ya sen vardın mı, nerdesin yürüyen adam? |
iç dış kaç ses duvarını aşacaksın
ve anladığın hal´de
ısrarla an´lamayacak
durmayacaksın
O´ ne yaman yolculuk
o´ ne zorlu mücadele
bitmez...................
gazan mübarek olun h-içine yürüyen adam!