HESAPLAŞMAşuncacık bir dünya aralı gözlerimde tutamadığım dileklerin avunmuş kıyıları yol bulmuş ömrümden sustuğum tenha bir akşamdan ay ayıklıyorum ellerim bedenime istenmeyen misafir alelacele kanatarak yalnızlığımı gücendiriyorum karalanmış nüshalarımı değmiyor ellerin yalnızlığıma kayırıyor yıldızlar benden uzağa seni ağlamayı öğretiyorum kendime ozaman bilmiyorumki ağlatmak ne demek boynumu can acıtarak eğiyorum artık usul usul katilim oluyor yıldızlar,çekiliyor içimden kan bense ; bir soytarı huysuzluğunda mülteciyim kendime bilirsin her zaman yargılanmak da ne demek defalarca asılıyor ruhum pis bir boşluğa kokusunu duydukça tende uykunun avunuyor göz kapaklarım,kendine sararıyor güzelim bahar sağrımda sen, solum ayaza kesik ayaklarımdaki derman şüpheli adım peşinde her gidişte içime düşüreceği ateşi pençe pençe körüklemekte zaman zaman; inatla etimi bedenimden çekelemekte hala asi bir yanım kapkara bulutlar arasından bir parça umut o yanımı avutan bildiğim doğrudan çıkmaya kalktıkça çentikler büyüyor parmak uçlarımda ruh iki kirli teneşir arasında yaşamak** ve **ölmek kuşatan iki yamalı son nefes ağrıyor boğazımda iki bahar biri yalnışlıkla hazanıma karılan bir ben sevmeleri aldığı bayat nefes sayılan zemheri bir soğuğu iliklerime doldurup gitmeliyim bu şehirden güneşi sorgulayamam elbet biliyorum biliyorum susuşların beni bu kadar zıvanadan çıkaran vurup yıldızları sırtıma ağlayarak dönmeliyim aynalara yüzümü kaçmalıyım kendimden bir nefes taze iman taşımak için oraya kaçmalıyım bendeki senden bir hesaplaşma olmalı bu yaşadığım bedel bekleyen bir beden olmalı benimki arındırıp bu ayazı tenimden tertemiz bir bahara doğurmalıyım kendimi ... GG ... |