Hayırlısıyla bir ölebilsek...
Merhaba kendim...
Bugün ilk defa ölümü dilendim senin için yaradan’dan... Korkmadım da isterken... Hatta içimde bir nebze’de olsa sevinç oluştu... Yaşamak zor iş kendim... İnsanları anlamak zor zanaat... Kimse mutlu değil, hep bir mücadele, hırs, haset lik söz konusu... Kimsede göründüğü gibi değil. Görünenlerde kimse değil... Tatminsizlik almış başını gitmekte, nereye olduğu muamma. Asıl yaradılış amacını unutmuş tüm insanoğlu. Sorsan hayat mücadelesine suç atılmakta... Tamam bunuda yok sayamam. Lakin; hayatta mücadele edilecek o kadar güzellikler varken, para hırsı, az olanla yetinememek, bencillik,kendini aynı topraktan yaradılandan üstün görme çabası, karşısındaki kul’u aşağılamak, hor görmek, sevgi adına yapılan türlü entrikalar, yalanlar, yalanlar, yalanlar... Bugün ilk defa ölümü özledim, üstelik yaşamak uğruna verdiğim onca savaşımdan sonra... Sende bilirsin kendim... Ne savaşlardan yara aldık, galip çıkamasakta ayakta durmasını, onurumuzu koruyup, şerefimizle dikildiğimizi... Defalarca ölümü ensemizde hissettik, gençlik çağlarının verdiği haşarı zamanımızda... Sokak kavgaları, karakollar, zabıt tutulmaları, ardı sıra salıverilmeler... Kah ölü mevsimleri gibi olsak’ta, her doğan güneşte yeniden yeşermesini, filizlenmesini de yaşadık... Boy verdik anadolunun ovasında, soy ürettik, neslimiz adına... Sevdik, sevilmesekte... Sevgimizi hep baş üstünde tuttuk... Sonrada değil, doğuştan ’’Adam’’ doğanlardandık... Bu yüzden sevgi gibi kutsal neyimiz varsa, asla boyun eğmedik... Gidenlerimize dua ve mutluluk dilekleri kadar’da, beddua ettik aynı dilde... Ne kadar acıtmışlarsa seni kendim... Seni mutlu edemedim kendim... AFFET...! Ya eksikti bir yanımız, ya fazlaydı sevgilerimiz... Tamamlayamadım, bütün olamadık.! AFFET...! Her yenilğimde, dikilirken yeniden hayata karşı, bu kez diyerek kalktım... Attığım her adımda, bir öncekindeki hataları seçerek adımladım... Olmadı... Belki dedim... Olmadı... Bir daha dedim... Olmadı... Belki budur dedim... Yine de olmadı... AFFET... Adını karamsarlık koydular halimin. Öyle anlamınıda araştırmadım, inceden üstü kapalı geçtim dediklerinin... Ama ’’Kader’’indir demek kimsenin işine gelmedi... Doğuştan kaybettiğim hayatta, tutunmanın anlamını henüz çözmüş te değilidim... Kusuruma bakma kendim, seninde kısmetini kapattım, zindan ettim yaşamını... 18.12.2012 evet bu zaman diliminde, ölmeyi o kadar istedim ki, sorma gitsin... Tarihin ölmek istemem le bir bağlantısı yok, sıradan öylesine seçilmiş, plansız bir istek sadece... Ama laf aramızda; çokta istiyorum biliyormusun ? Evett kendim... Kimseye veda etmeden, sarılmadan, ve hiç alışık olmadığım sıcaklıklarını hissetmeden, sessizce, kimseyede görünmeden ölmek... Tamda şu anda, dilimde ’’Kelime-i Şehadet’’imle ölmek... Hayırlısıyla bir ölebilsek... |