kutluyorum.

doğduğun ev yaşadığın coğrafyan kaderin olur derler doğru...

o kadar zor koşullarda yaşayıp yine de yaşama dört elle sarılan bu insanları alnından öpmek lazım...bir de bizlere bakalım onlara göre cennetteyiz yani bolluk içinde güllük gülistanlık içinde peki memnun muyuz hayır...insanoğlu ne yazık ki hep nankör ...mutlaka bizi üzecek yıpratacak bir şeyler buluruz diyeceğim de ...gerçekten garip bir dünyadayız garip bir çağdayız...yaşadığımız şu son olay onca insanın yanıp kül olması karşısında nasıl mutlu olalım...nasıl içimiz yanmasın nasıl gülelim... o kadar çok yaşanıyor ki artık bu üzücü olaylar insanların vurdum duymazlığı insanın insana değer vermeyişi hep para hırsı hep kendi çıkarlarına yönelmeleri...bu güzelim dünyayı cehenneme çevirdiler

keşke kaçacak bir yer olsa teknoloijmiş dost komşu akrabaymış hepsi yalan oldu herkes birbirine düşman herkes birbirinin ekmeğinin huzurunun peşinde...

yani insan imkan olsa doğanın kucağında yaşayacak insanlardan uzak küçücük bir yer arıyor...o toprağın taşın o rüzgarın nefesinin kokusunu hissetmek bir ağacın altında uzanıp kitap okumak ya da uyumak ne bileyim...


işte huzur huzur...ve insan olmanın güzelliğini yaşamak yaratılan her güzelliğin kıymetini bilmek gibi toprağı taşı öperek karıncayı bir çiçeği bir böceği severek.....

yok yok işte
artık ne insanlık ne huzur ne mutlu yaşamak var...

üstelik anlatıp şiirselleştirdiğiniz yaşamların o büyük zorlukları yokken de mutlu değiliz huzurlu değiliz hayat çok mu tuhaf yoksa bizler mi bilemiyorum artık


uzattım biraz galiba af ola...değerli şairim


tebrikler duyarlı yüreğe değerli kaleme


sevgimle hep

Hallo

“Die Squad wächst, wird groß wie Wakanda
Wir kommen im Sturm und nehmen auseinander”