Kanatları kırılmış ve yağmur altında sığınacak yer arayan bir serçe gibiydim,
sen çıkıvermiştin karşıma...
Hem kırık hem üşümüştüm.
Güveni ilk gözlerinde bulmuştum,
öylesine güvenilir, öylesine huzur doluydu.
Aşk bir daha kapıma uğramaz derken,
umut gemisini ellerimle yakmışken ,
sevdim seni.
Hemde çok.
Ama sen gittin ...

Şimdi her yer zifiri karanlık, sokaklar ıssız,
ortadan ayrıldı bedenim.
Ruhum da seninle birlikte çıkıp gitti ardın sıra.
Hayatımın eksikliğine yıllar sonra bulduğum,
parçamdın sen benim.
Ara ara değil, her zaman kanayacak yarasın içimde sen artık.
Gidişinin yoksulluğu çöktü yüreğime,
yetim kalışımın verdiği acı kondu bakışlarıma,
tebessümlerim sustu, var olma nedenim ortadan yok olup gitti.
Çünkü sen gittin.
Ben bittim sevgili.

Ne mantığıma nede kalbime söz geçirebiliyorum.
Hayallerim bir bir yıkıldı üzerime,
yutkunmaya çalışıp da, kursağımda takılı kalan yine sensin gül yüzlüm.
Sadece gözlerinin parıltısını görüyorum karanlık sokaklarda,
koşmak istiyorum , her seferinde düşüp kanatıyorum dizlerimi.
Mutlu olduğumu sandığın anlar da,
hep bir hüzünsün yüreğimde ki kabuğun tam da ortasında.
İçten içe kanayan, kanadıkça beni bitirecek olan.
Ellerim, ah zavallı ellerim.
Daha kaç gidene ceplerimden çıkıp ta sallanır bilinmez.
Duvarlara yüzünü çizip,
kendimi keşfediyorum .
Sıkı sıkı bağladım düşlerimi sevgili.
Düşmeyesin diye. Canın yanmasın.

Ah sevgilim.
O gözlerin. Biliyorum yakacak bedenimi her gece.
Yüreğimde sana ait bir yer var,
kapısı taş duvarlar la örülü,
aklına gelirsem, sızlar sa burnunun direği,
düşünmeden halimi ne vakit istersen
sorgusuz sualsiz çık gel.
Seni sevmek için acelem yok ki,
bir ömre sığdırdım seni .
Dilsiz duvarlara bakıp seninle konuşurum her gece,
ismin artık hiç düşmeyecek olur olmadık yerler de,
dudağımın kenarında ki acıyan uçuk gibi adın,
gündüz gece ...

Hasretini anlatacak kelimelerimi tükettim,
özlemlerimi anlatırken sözlükten bakacağım.
Gözlerinin buğusun da kaybolduğum,
verdiğin acıyı bile sevdim ben .
Şimdi kim gülüşüme sebep olacak?
Şimdi kimin bakışları içimi titretecek,
kimin elleri avuçlarıma bırakacak terini?

Her şeyin sonu var bilirim.
Hayatın bile.
Ben sana "Hayatım" demişken,
şimdi kim bana anlamını yitirmiş düşük bir cümleden öte olmadığımı hissettirecek?
Seni sevmenin ve seni yaşamanın mutluluğunu yaşadım sevgili.
Üzerimde hakkın anlatılmaz.
Helal edilecek hakkın olmadığını söylesen bile,
sen yine de helal et.
Olur da bir gün bir yerler de göz göze gelirsek,
iki damla yaş düşerse bakmamak için kaçırdığın gözlerimden,
üzülme sakın.
Hayatının iyileri arasına koy beni.
Bütün "Keşke " ler hep bende .