GÜLE GÜLE...Sözde acılar değil külfetini çektiğim Yaverleri gidince beylik sökmedi dile Gönlümün saksısına yalan değil ektiğim Belki kanım karıştı sinsice yaban ele Mavi uçurtma yaptım, hani çok severdin ya Çocukluğa bürünüp sevgiyi överdin ya El uzatan olursa gözünle döverdin ya Takıldın hep maziye, kanmayı bile bile Alıştım dikenine, artık yanmıyor canım Kanayan yaraları sarmakla geçti anım Pıhtılaşmış hüzünle darbeden kaçar kanım Savrulurken ölüme, lanet okurum yele Hani bir akvaryuma doldurmuştuk yaşları Sonra azat etmiştik gönüldeki kuşları Beyazdan hayallerle kaplamıştık kışları Maziyi unutturdun ölüme çeyrek kala Kederime eş değer yaşamın felsefesi Metreyle ölçülemez ölümün mesafesi Kadere sözüm geçmez, altındandır kafesi Beyaz bir sayfa açtım, kederi sile sile Zordur elbet uyanmak, ağır gaflet uykusu Namerde el açtırır, zengin olma tutkusu Yanlışa sürükler hep, yok oluşun korkusu Ne söylesem nafile, haydi sana rast gele!.. Git nereye gidersen, haydi yar güle güle… Seda YÜKLER |