PSİKOZ TERENNÜMLER
Kelimeler idam ediliyor dilimde bu gün
On üç, on beş ziyaretine koşuyor kadrandaki akrep Hasretinin resmini sardım fırçama Bulutlar çöktü gözlerime Karalıyorum hayatı Ölümüne, öldüresiye… Acıyan bakışların altında bunalıyorum Saçlarımla beraber koparıyorum hüzün imgelerini Kimsesiz dolaşıyor nefesim beton bahçede Koğuşların demirli pencereleri dökülüyor üstüme Eziliyorum, ezerken bastığım yerleri. Belirsiz siluetler gözlerimde Ümitsiz bakışlarımla sildim gökkuşağını Renklerden azadeyim Siyah yer, gri gökyüzü beni saran Kalabalık içinde tek başınayım İntihar seçeneklerini derliyorum yüzlerden Merak ediyorum Kaç uçurum var önümde Atlamamı bekleyen? Kalemin gölgesine bağlanan hayalin Satır aralarına saklanan ter tanelerim Buluşuyor karşımdaki duvarda Uzat ellerini, uzat ne olur? Şiirlerimi astım kirpiklerinde Gülleri gömdüm gözlerine Ve dudaklarına jilet kesiği bileklerimi sürdüm Anladın mı acımı Anladın mı sensizliğimi? Tut ellerimi, hayallerimle kundakla köprüden it Topun namlusuna sür Ateşle paçavralarla Çakallarda rakı bardağında boğ Kırklarda savur rüzgârla küllerimi Kalemim ol intihar mektupları yazdır sayfalarca Yeşil ırmağın yeşil mürekkebiyle… Dur, kaçma yine Doktor inanmıyor duvardaki sana Neden benden başkası görmüyor “Zaten onun için buradasın” diyor. Afet İnce Kırat |
Eziliyorum, ezerken bastığım yerleri.
saygılar