Büyük ÇocukBüyük Çocuk Erdal Eren’e… on üçtü, on yedi en az bir yerinden devrim sesleri ağaçların kokusu garip bir yol uzun uzadıya, bir nidânın eseri… özgür olan insandır – toprak değil! kuytusuna atılan bir kuyu, uçurum gibi gözlerle, inançla, vicdânla gömülen yere, çiçekler bile utanmış solmuş kendilerince. güzel çocuklar! suyu sudan önce bilen çocuklar kuruyamazlar! denizlerin dalgası halkların sayısızlığı bitiremez ki rüzgâr fenâ bir sandalı… kemik yaşım yok, ruh yaşımdan beri ama dünya dediğin gayya, rûyasını göremeden ölenlerin yeri –ki ölümler, halka açık yerler(!) aralık, tutulmuş bir kapı giren çıkana, çıkan girene bir ezberin bozulduğu cesur alkışlar ve ıslık, bütün zarlar yok edildi sevdâlar geldi arkasından… geldiler, kötü işleri bozmayı seçip bizler ardından, bizler ardından gideriz büyük çocuklar öldüler; cennetten bize yer tutmak için! Payanda |
cennetten bize yer tutmak için!
İki cümle yetti şiirdi..tebriklerimle.