Adı Sen...Nem tutmuş bulutum/ sıvaları dökülüyor her gün sensizliğin kerpiç kesiği gözlerimin mavi surlarından ve taş sektiriyor uzaklar mutluluk rıhtımına yağmur olup bozkır ormanlarına düşen bir damla sen...! dinle! mezar kilidini kırdığım adam -cennetin ateşinde yak beni- uzanıp yırtık paçasından geçmişin servi ağacı suladım kendi mezar taşımda gam çukuruna gömüp çıplak matemi yüreğini mahzen kazdım gözlerinden iki kürek toprak at göm beni güz sancısında tabiat ana yaprağı titrer ömrün kurumuş kolları parmakları üstünde yürüyen zamanın -asi taylarıyız biz- kordon bağıma dolanan sevgin toprak altı sevişlerinde birleşti köklerimiz ki; duvarına yaslanıp gün/eşimi(n)zin çerezini çitliyoruz aşkın şems sunağından ortaya karışık hallerinin kadehini kırıp yıldızları meze yaptık soframıza aşk sağdığımız yüreğimizden Ümmü AŞCI (ÜMA) |
mezar kilidini kırdığım adam
-cennetin ateşinde yak beni-
uzanıp yırtık paçasından geçmişin
servi ağacı suladım kendi mezar taşımda
gam çukuruna gömüp çıplak matemi
yüreğini mahzen kazdım gözlerinden
iki kürek toprak at göm beni
GUZEL BIR ESERDI KUTLARIM YAZAN KALEMINIZI ZATEN HAK ETTIGI YERIDE ALMIS SAYGILARIMLA...