HÜZNÜMÜN MELODİSİBir acı nağme çalıyor Yüreğimdeki kırık keman Her telinden ancak kalın bir do çıkabilen Donmuş sevinçlerin ezgisi bu. Duyanlara hiç bir şey anlatmayan bu sesler Benim içimin yangınını körüklüyor Uzanıyorum divanın üstüne boylu boyunca Sönene kadar derin nefesler halinde öksürüyorum seni. Kriz saatlerini de ezberledim artık İlaç saati gibi aklımın bir köşesinde mühürlü. Aniden doğruluyorum Sıkışan kalbimi elimle yoklayıp yerinde olduğuna kanaat getirince Kendimi bahçeye atıyorum. Dolunay var bahçemin karanlığını aydınlatan Ürkütmemek için parmak ucumda yürüyorum Gölgem daha bir uzuyor sessizlikte Kolunda gelin geldiğimde yüreğinde olan hilal Sensizlik de yuvarlanmış köşelerde ateş böceği gibi parlıyor Sünüyorum karanlıklara. Doğma diyesim geliyor gündüzün ihtişamına Kal olduğun yerde Bir gece daha doğurayım yalnızlığımı Elbet doğanlarda güler bir gün. Buse DENİZ |