YENİDEN DOĞMAK ZAMAN ALIYORÇamurdan evler yapardım küçükken İçine bir adam, bir kadın yerleştirir Mutlu aile tablosu asardım duvarımdaki çerçeveye. Kendi babamın arada kulağımı çekmesi Küçük yüreğimi sudan çıkmış balık gibi Bir o yana bir bu yana vurdurunca Koşa koşa duvarıma bakardım Gülümserdim usulca çerçeveme Bekle derdim, bekle benimde zamanım gelecek. Büyümek telaşı o kadar sızlatırdı ki yüreğimi Zamanın ağırlığına bir kurşun sıkasım gelirdi Mermi elimin avucunu yakar ben hızla büyürdüm Annemin bütün bekle çabasına inat. Kendi çektiği çileleri bana giydirmemiş Kendi gizli sandığında saklamış meğer Yorganın altında zorlanan zevkler Çirkinliğini gündüzün aydınlığına vererek saklanırmış ocakta Anne gözyaşlarını tencerenin arkasına akıtırmış. Büyüyünce anladım, Gerçeğin gece ne kadar çirkinleştiğini Çerçeveyi başıma geçirince duvarım boş kaldı Ben zaten annemin geleceğini kucaklamış Ninniler içinde uyutma telaşına dalmıştım Derler ki kız çocuğu annenin bahtını alırmış Her kara kazan kendi içinde kaynarmış. Şimdi çocuk olma hevesindeyim Çamur evler yerine gökkuşağının renklerini astım duvarıma Baba valizini alıp gidince daha bir şenlendi mavi Gözlerimin karası denizin yakamozundaki ışıltıları sardı Ben yeniden doğdum. Buse DENİZ |