Edebim yanıyor...Şiirin hikayesini görmek için tıklayın siz hep vardınızda biz görmemek için elimizden gelini yaptık,affınıza...
her yanım kan içinde
çığlıklar arşa yükselmiş uyan uyan topraklarımdan ayarı bozulmuş yangın kokuları geliyor heyhat! edebim yanıyor... ellerini bıraktım utancımdan bu zulme kıyılardan baktık cocuk ecdat yüzümüze tükürmekte çocukları ateşlere attık diye.. şimdi hangi tufana yol oluruz ki biz size yanlış yaptık katlettik yarınlarınızı ocağınızı dagıttıkta görmedik sonumuzu.. gaflet uykusuydayız artık ölüm bize güler mabed kutsallığını sarmaladık halepçe de gazze de... unuttuk sizleri okunmamış sayfaların satır aralarına sakladık utanmadık şeytan sessizliğimizden. . göz çukurlarınızdaki kanları kuruttuk değil mi ki dudak kıvrımlarınızdan sızdı usulca uçurtman yoktu zaten sapanlara yüklemiştin özgürlüğün ismini tutturamadın ey çocuk... ellerini tutmadım peşimde kan emiciler sesin kulaklarıma gürz nidasında duymadım çocuk duymadım... arsızlığıma utandım tam ortasında mahşerin elimi uzatamadım yanıyor aklım yanıyor filistin yandı halepçe topraklarım yanıyor... ölüm kılıfından sırıtıyor bir daha dedi bir daha gökyüzü kana bulanmış ,ufacık yürekleri Allah yolunda rastgele baksam utanırım çocuk gözlerinizden uyanmadan kalk gidelim bu ellerden _____________ yapmadık size dair hiç birşey... Sermin Çınar/İzmir |