Kahharmerhaba insan size ağrıdan yazıyorum sancıdan,çaresizlikten,yetimlikten, tozdan dumandan ölmüş babadan,ağlayan anneden kayıp parklardan,barut kokusundan yazıyorum ellerim kan kokar her sabah çöpe atarım gülmelerimi annemin kucağı titreyen toprak ölüm siyahı şehrim ve derin bir sessizlikte kardeşlerim yarın ölmüşüm bugün yaşamadan gözlerimde iki taş parçası dünya seyirlik bir film gibi bakıyorlar alnıma çehrem doğuştan kırmızı ellerim hala kolumdayken kaldırıyorum semâya Yâ Kahhar eğreti duruyor heyecanlarım gündüzlerini kaybetmiş bu kentte bomba sesiyle dönerim oyunlarımdan evime çocuklarınızın yüzüne iyi bakın ve onları ağlatmayın ölmezsem yine yazarım çünkü ölüyor burda her insan her sevinç ve her çocuk hoşcakal insan... |