Sen miydin yollarına bakarken özlediğim
Sen miydin gözlerinde umutlar gizlediğim

Görmedin gözlerinde sararıp solduğumu
Bilmedin mezarımın kendinde olduğunu



Sarılıp sarmalanmak isterdim yastığına yorganına
Isınsın isterdim yüreğim yüreğinde
Yokluğunda gözyaşlarım ısıtıyor yüzümü
Kahırlı koynuma yaslayabilseydin başını
Ne yalnızlığım kalırdı ne de aşksızlığım
Şimdi ihanet rengi yalnızlığıma yol ararken
Kendimden saklanıyorum
Sana yasaklanıyorum
Uykulu gözlerime inat nöbetindeyim hâlâ



Gittin
Yakacak tek gemi bırakmadan ömrüme
Gelecek bir karanfil kokusu bırakmadan
Ne zaman bir martı süzülse gökyüzünde
Hüzün düşer yüreğime
Gözlerime


Aramızda uzaklığın karanlığı zıfıri
Geceye yaslarken alnımı
Yıldızları söner gecenin birer birer
Yalnızım sigaramın külü kadar
Tüm şehrin sabahları yabancı
Gözlerim aydınlığa kapalı
Sırf aydınlık olsun diye
Yakıyorum sana yazdığım şiirleri


Erir gözlerimde ıslanan kirpiklerim
Çekeyim diyorum elimi serseri günahlardan
Yıkıyor hayallerimi gözlerimden boşalan yaşlar
Besbelli bu gece de yıldızlar görünmeyecek
Kulaklarımda yürek deviren türküler
Yalnızlığımdan çıkıp gideceğim
En gizli denizleri açarak gemilerime
İsterdim güzel anılar biriktireyim
Dudağıma gülücükler getiren


Layık bulduysan beni sensizliğin acısına
Ve yeni bir vuslat için kırdıysan saatlerini
Gel al yastığımdan kokunu
Götür avuçlarında hayallerimi
Hayatımı
Yorgunum bin yıl kadar