ömür dediğin tek bir angün yine vuruyor kendini (z)amansız düşerken gecenin dipsiz kuyularına önce düşler sökülür pencerelerden umutlar bozarken gecenin sessizliğini çığlık çığlığa ve gökyüzü çıplak bir bakire gibidir soyunurken yıldızlara üşür giderken ellerimde unuttuğun ellerin buz keser ruhum her nefes alışlarım da kurumuş sarı bir yaprak örter üstümü hayat dediğimiz şey nedir ki gülüm ömür dediğin tek bir an ki bu sabah yine yarı bir ölümle uyandım yokluğuna özlemin içimde yine fırtına yine boran ki en son sen neremden öpmüştün beni hatırlamıyorum aklımda kalan tek şey gittiğin o an şimdi şehrimin pespaye bir yüzü var artık hatta tanıklığı var (parantez içinde) ayrılıklara ve ay her gece gökte üşür benim gibi masallar saklandıkça yalanların arkasına ve bir gün gelecek sana da küsecek baktığın bütün aynalar ısmarlama yağmurlar inerken saçlarına sende yanacaksın ey sevgili benim gibi inceldiği yerde can koparken canından ve susacaksın gün vurulup düşerken karanlık sularına arayacaksın kendini buz kesen avuçlarımda ve zaman hızını alamayan deli bir nehir ömür dediğin tek bir an aysu.... |
Güzel şiirinizi ve yazan yüreğinizi kutluyorum.
Saygılıarımla...