Bir eylül akşamında…
Bir y/anda
Döküldü yapraklar Çimenler sararmakta Eylülün hazin sonuna koşmakta E/kinin toprakta gizlenişini görmeden Tüm renkleri solmuştu baharın Gökyüzünü kara bulutlar sarmış Peşine takılmış gidiyordu umutlarım göçmen kuşların. Deli bir lodos esiyordu İzmir’in semalarında Birazdan karayele devredecek yerini. Dağılmıştı son bahardan kalan ne varsa Baharın geri döneceğini bilmeksizin Yaşanmamış bir mevsim gibiydi sevdalar… Oysa Ne çok ta hayal etmiştik Kırık bir tahta masada kahvaltıyı Kışın deli poyrazın kar deryasında Serseri düşlerimize sarılıp ta yatmayı… Sus be adam sus Bak yeşerecek toprağın altındaki Pus. Ilık bir bahar yeli can katacak cana Bahar la yeniden doğacak hayat Sen Yine sarıl dört elle âlemi yaratana Hâkimiyet mutlak O’nun zira… İbrahim ALTIKULAÇ “Senin Uğruna” |