Emanet müebbetliğim…Bugün yine kol geziyor yalnızlığım Sinsice dolanıyor peşim sıra. Gecenin hangi deminde vuracak Zehir kusan hançerini Neremden parçalayacak beni Bilmiyorum.! Bugün yine kol geziyor yalnızlığım Kaç mahpusluğuma damga vuracak. Bense kızılca kıyamet gözlerle Güne merhaba diyeceğim, Şafak ha söktü ha sökecek. Suru yıkılmış gönlümün Duvarlarına kaç dikiş atacak Bilmiyorum.! Bugün yine kol geziyor yalnızlığım Telefonumda sustu bu aralar. Ne bir ses ne bir seda yankılanıyor kulağımda Eskiden kalma o meraklı halinde yok biliyor musun? Hadi beni unuttun kedini demi özlemiyorsun Sensizliğin kovuklarında çok hırçınlaştı bu aralar Biliyor musun? Bugün yine kol geziyor yalnızlığım Susuz kalan dudaklarım şakra/şakra bölünürken Dilimden güzel sözcüklerde dökülmüyor ki Bir küfür düşüyor yine Gelmişine geçmişine yalnızlığımın Ve ben Satırlarıma dokuyorum sensizliğimi Anlıyor musun? Bakma sen benim deli saçması sözlerime Sakın gözün arkada kalmasın sevgili, Bana emanet ettiğin yalnızlığıma Gözüm gibi bakıyorum. Biliyor musun? Sabıkam bile yokken Sensizliğe müebbedim ben…! İbrahim ALTIKULAÇ “Senin Uğruna” |