Yangın yeriydi zamanzaman dökülüyordu bir ipek gibi omuzlarımdan ayaklarıma buğusu geliyordu soluğunun dudaklarıma yüzümde gezinen bir alevdi nefesin ölüyordum içtikçe ışığı süzülüyordu ayın getirirdi denizleri yakan gözlerini bana ruhumdan süzülürdü düşlerim yüreğin sarıyordu beni kayalara tutunan yosun gibi yıldızları çekip seni örtüyordum iliklerime kadar üzerime içiyorken aşkı cilâlı gecelerde dallanıyordu düşlerimiz yediverenlerde goncalarında jale oluyorduk ilkyazı yaşadığımız iklimlerde... Saba35 |
dallanıyordu düşlerimiz yediverenlerde
sevdikçe çoğalmak
geçmiş zamandan söküllüp alınan duygular
bu şiiirin bir başka geldi bana aslıcanım
sevgiler yüreğine