Sen
Sıla’da doğurduğum
202.nci Çocuğum.(*)
Büyüyüp-gelişecek,
belki benim gibi
Kitap olmadan
öleceksin.

Hiç Kimse görmeyecek, duymayacak, bilmeyecek seni.
Denize atılan bir Taş,
"Flaşşş" Sesiyle
Hacmin kadar
taşıracaksın Denizi

Yıllar-Yılı bekleceksin
Su-Yüzüne-Çıkmak için
Kristal Kum Tanesi, Çakıl Taşı Parlak
geçireceksin Ömrünü
Hatıralarda yaşıyarak.

Yüzbinlerce Yıl sonra
Tesadüf bu ya,
çıkarsan eğer bir Gün Kıyıya;
Emin ol,
eksilecek Deniz,
dahada büyüyecek Kara,
dolup-sıkışacak Hava
tabiki Basıncın kadar.

Böylece
şişireceksin Ciğerlerini İnsanların
Ağız ve Burun Deliklerinden girerek,
Kalp dirense de,
Kana karışacak,
Beyne ulaşacak,
Şiir olacaksın.


(*) Malta(1980), Can(1986) ve Timur(1990) Yıllarında doğan 3 Oğulumdan sonra, bu Şiir 2012’de doğan son olanıdır.