Kış Yüreklim
ah bir bilsen
senden başka kendime yasakladığım o kadar çok alışkanlaığım var ki bugünlerde vazgeçemediğim onca hasletin adını bile anmıyorum aklımda sen olmadığın zamanlar kendi halinde zikre dalmış bir derviş bazende sarjöründe uyuyan bir mermi kadar sakinim nasıl bir teslimiyetle yakalandım sana demek ki ben sadece sadece senin tiryakinim her yirmi dört saatinde yirmi dört bin kere açılır kapanır çatal yüreğimin kilidi bozuk kapısı ve alıp götürenin elindedir bir parçası her merak başka bir enkazın altında kalırda bir tek senin güzeliğini kirletemez taraçası her evde ışıklanırken geceler huzura kapanır penceresi panjurları o zaman aklım milyonlara bölünür milyonunda da sen ve çakarım isyanımın ucundan çakmağı yakarım yasaklarım karanlık sokakları ah bir bilsen sen aklımda olduğunda çekilir damarımda ki su ne bir yeşil vardır ortalıkta ne de birazcık yaşam arzusu böye işte yaşamaksa nedamet kargaşası direnerek yaşıyorum bilesin ki kış yüreklim seni göğsüme saplı bıçak gibi taşıyorum Faruk Civelek |
ne de birazcık yaşam arzusu
böye işte
yaşamaksa nedamet kargaşası
direnerek yaşıyorum