4
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
1357
Okunma

Çöl susuzluğa ait çoklukta bir kara gölge...
Kalbi kavrulmuş toprağın üzerinde.
Yırtılıyor toprak, kuyu bir engin deniz...
Ve yazılan, siz bilseniz:
"Çöl, yalnızlığı çok bir yürek bu kalabalık bedende."
Su diyorum, susuzluk özlemekle bir
Özlemek diyorum, susuzluk değiyor canıma
Sûretâ bir gölge yaklaşıyor yanıma
’Ten’ diyor...
’Ten, çölü suya tercih ediyor.’
Bir aydınlık kapısı var, kapısı dar karanlığın
Bir ufak dal filizlenmiş, suya yakın
Kuyuya yakın...
’Çöl’ diyorum, ’uzan’ diyor
’Susuz kalmışsın,
Susuz kalmışsın ey insan
Sen kimsesiz bırakılmışsın...’
Sonra ölüyoruz karanlığında rüzgarın
Rüzgar karanlığıyla diriltiyor nefsimizi
Nefesimiz değiyor kuyuya...
’Yusuf’ diyorum
’Güzelliğin sebep mi kuyuya
Güzelliğin mi sebep kuyunun uykusuna?’
Asena Gülsüm Güneş
5.0
100% (2)