VUSLAT
Kalemi kırdım bugün, sus verdim sensizliğe
Efkar busesi ile kandırdı beni vuslat Alıştın biliyorum, mest oldun bensizliğe Zil zurna sarhoş etti, aldattı seni vuslat Bilsen, kin kustu sabah her yer nasıl karanlık Gülsen, doğar mı güneş olur yer gök aydınlık Gelsen, geri gelir mi kaybettiğim kadınlık Çilekeş günlerimde eritti teni vuslat Hasretin ellerinde kirletirken maziyi İzledim hayat denen çetrefilli diziyi Kötüye esir oldum, unuttum ben iyiyi İçime dökülürken akıtmaz kanı vuslat Yokluğun çıkmazında yolum düşer gaflete Görünce sevenleri kapılırım haslete Yanarken alev alev kinlenirim hasrete Gelmeyince bir türlü, hazırlar sonu vuslat Baksan, mutluluk büyür sıcacık ellerinde Aksan, nasıl çağlarsın gönlümün sellerinde Yaksan, tutuşur sözler kalemin tellerinde Hayalleri yok eder, yaşatır “an”ı vuslat Şiirimi güne taşıyan seçki kuruluna ve okumaya değer gören bütün gönül dostlarıma teşekkür ediyorum... |