Ayrılık Tirenleri Kaçta Kalkıyor





sen anlamazsın’a..



insanız, yüzümüzü yırtıyoruz arada
akşamları devirmiş bir suç gözünde
önüne bir flüt düşmüş çocuklarız
ıslığımız acı, ayrılık kekre bi’kere!
buradan bakınca Allah’ı gördüğünü
biliyorum sonbahar yapraklarının düştüğünü
inanmam, beynimin hücrelerinde
güvensizlik kalıyor, arzusu yitmiş insan
bilmecelerinde. oysa yarabandı
yar’a’dan türer, ağzım, ağzına tünemiş tek
rehine. sevgilim, orta şekerli devrimim (ünlem)
artık eskilim nidalarında çivi arıyor resmin:
bana oradan bir gözyaşı çak!
uzunca köprüsüz kemiklerinde
üşüyüp kendine kapanmış denizim.
kuruduğumu anneme söyleme
oradan bakınca Allah’ım üzülmesin.


Abu-Simbel tapınağında ne işimiz var bizim?
biz yaşı yetmişi geçmemiş çiçeklere özenmedik mi
hep, kesirli sayıları aile olarak gördük
kerrat cetvelinde bulduk asî çocukları, yap-boz
bize felsefenin ilk örneklerini verdi. ya
kuşları tam on iki’den vurmamızın sebebi neydi?
sevgilim, uzun lafın mirâsı
toth kitabını buluyoruz her seviştiğimizde!
onu yeminden ve yerinden alıyoruz.


hiç üşenmiyor gözlerin bana bakmaya (kuşları saymazsam)
kalkıp bana geliyor her gece yatmadığımda
portofino’dan sis ısmarlıyorum, hava
pahalı, yaşamak bedava (!) biliyorum
seni az geçsem Allah’ın cehennemi
seni az tutsam cennetten arsa bana
annemi tanımıyorlarsa anlatırız
oturur ağlarız tasavvufî gerillalarla
tasaruflu bir gülümseme açarız
hatıralarımız içimizi karartıyorsa.
oradaki sineği senin için getirttim
kırık ayna, mor tespih ve ayna-
hayyaulgayya.


kaçıncı yüzyılı tamamlar
tek kişilik gösteriler, yalanlar
ucuz peynirler adamlar kadınlar
ve rakılar güdüler güldürürler
anlaşılmazmış gibi, ahu seçmekteler!
yehhu, rom’antizm, tırnak
mağara duvarlarına boya yok!
kuş’ku köüpekleri uçrumcular
kurcular, neden inancım
getirir beni şiire, şiir neden inancımı
verir ele, süpergöksel kürem
tanımayan yok seni bu şehirde (!)
 
insanız, unutuyoruz arada
araya aşk girince, kalp’cemse!





Payanda