...
...

Yorgunum joêlla
Boğazımda makas kesiği izler
Ellerimde yarını olmayan söylemler
Omuzlarıma yüklenmiş
Koca bir dünya aşk var
Karnımı tıka basa doldurduğum



Dedim ya joêlla yorgunum
Yastığım nasıl da tuhaf bakıyor
Şu duvarda ki tablo
Saçları iki yandan örülmüş
Şöminenin üzerinde duran
Kırmızı dudaklı karıncalar
Oysa ben
Her yağmur yağdığında
Suçlu gözlerle bana bakan
Serçe kadar ürkek ve tedirginim


Ben çocuktum joêlla
Sen ellerimden tutuyordun
Uzun bir korudan geçiyorduk
Kiremit renkli taşlar
Kirletiyordu avuç içlerimizi
Umursamıyor, gülüyorduk(!)



Korkuyorum joêlla
Çığlıklarının arasından yükselen
Suskun ağlayışların
Yokluğun kadar katı
Si sesine saplanmış bıçak gibi
Noktasız eylemlerinde ki
Bu çaresizlik yoruyor beni


Şimdi, saçları dağınık
Yalnız bir rüzgarı takip edip
Sessizce uzaklaşsam dünyadan…
Olur mu joêlla ?
Sende eşlik eder misin bana?
Ki bilirsin
Ürkütür beni
Uykumun modası geçmiş rüyalarında yürürken
Kabuslarla baş edememek



Yokluğunda kalbim ağrıyor Joêlla
Sana sesleniyorum
Duy beni ne olur

Joêlla ?
Konuşmayacak mısın?
Peki sen bilirsin
...