Vuslatın Yollarıvuslat yolunda yitirdim bir gün seni kasımın en sert rüzgarları esti dalgalarda coştu yüreğim, savruldu vuslat yolunda yitirdim bir gün seni gülüşün ısıtmıyordu bu defa yoruyordu bakışların aşkımı imkansızlıkların yoruyordu bu defa kasımın en sert rüzgarları esti vuslat yolunda yitirdim bir gün seni gözlerin yine aynıydı haylaz bir çocuk gibi kaçıyordu gözlerimden bilinmez yaptığı hatayı anlamış mıydı koyu bir yalnızlık bedenimi sarıverdi yitiriyordum bir bir maziyi tıpkı vuslata gelirken yitirdiğim sen gibi suyun azizliğini anlayabilir mi kendisi? ihtiyaç duyar mı ateş gibi ? yanıp kavrulurken kaderin pençesinde kolay mıdır unutmak,ah unutmak şu çözülmemiş diyarların efsunu sönmeyen ateşin yansıması olan unutmak! sevmek bir küçük kızın dokunulmamış duygularıdır ne söylese anlamaz kimisi inanmak bu kadar mı güçtür saflığına gözyaşlarının sanki farklı mıdır tadı çektiği acının? inanmayan gözleriniz kahrederken temiz bir yüreği güler miydi yüzleriniz yerinde oluverseydiniz? vuslat yolunda yitirdim bir gün seni tıpkı çocuksu hayallerim gibi kasımın en sert rüzgarları esti yüzümden süzülen yaşlar bile buna direnemedi! vuslat yolunda yitirdim bir gün seni kalbim gibi... |