kokusu mavi
Kokusu maviydi
ve gözlerini dolduran sonbahar akşamında mavi kokardı ev… Alışveriş torbalarıyla bölünen beyaz elleri çırpınan güvercin yüreği gibi bükük ve sıcak yürürken akşamları peşinden getiren kokusu hep maviydi teninin… Uçurumdan Tanrı hamağına düşerdik gecenin incelen ucundan… Şimdi hiçbir şey mavi kokmuyor. Saatler hep yarım gökyüzü bile… |