Ruhla Elif Ol ElifKarabasan geceme, girdi nur yüzlü bir pir. Dedi: Otur karşıma, edelim senle kelâm. Dedim piri eceme; dur hele, gönül kepir! Dedi: El açıp Rabbe, verelim senle selam. Gösterirken sol yanı, dil’im lâl, oldum sus pus. Ey oğul; kalk abdest al, ruhla elif ol elif. Üç günlük dünya için, şirazeden çıkmış us. Bulursun yarana köz, zamanla hep muhtelif. “Rabbin kim” sorgusuyla, yüreğim don ve ayaz! Yaradan’a; peş peşe dua sıralanmışken. Ey talihsiz kaderim, ilahi sevdayı yaz! Rable aramızdaki, perde aralanmışken! Ahmet Yağız ALTUNEL 11.10.2012-Seydişehir/Konya |