BabamBabam Tanımadığım halde yokluğunu en çok hissettiğim insan Belleğimde üç fotoğraftan ibarettir. Bir Gecekondunun bahçesinde saçımı tarayan bir ihtiyar. İki Kahverengi steyşın bir şavrolenin arka koltuğunda boylu boyunca yatan kül benizli bir hasta. Üç Musalla taşında çıplak bir ölü. Böylece öğrendim Sidharta gibi yaşamı üç fotoğrafta. Komşu bir kadın Diyor ki —Vah öksüz! Değil hiç bir şeyin farkında. Üç yaşında Yüklendim Gelecek bütün o uzun sıkıntılı yılların yükünü Kemiklerim süt iken daha. Çatıda bulduğum tozlu bir film —Akciğer kanseri Eski, boş bir nota defteri. Yadigarı bu kadar. Mahalli saz sanaçısı Sabri İpek Sana en çok nefes darlığı çekerek İşporta tezgahınla eve dönerken Yarısında kaldığın yokuşta acıyorum. Sinan İpek... |