...



kurumuş ağaçları s/aymayan
hafızam ve şimdiki ân
mavisi kirletilmiş bir orman

iman tahtamda çürüyen gaga izleri
boğucu sessizliğin kanatlarında gizdi
avare ruhhaline ç/akma bir senfoni
kuş kirpiğinde özüme ağır bir h/âcizdi

cömert avuçlardan kursağa giden nöbetçi
sevgi halesi sanıyordu parmaklık gölgesini

camdan kalpler için/deydi kuş sesleri
canım çekti,
sapanına taş oldum uyuyan bir çocuğun
duyarlıklar uyarmadan çok önce,
vurulmuştum

ezgin türkülerin s/aklanıyor kıyası
nağmelerde kalıyor’kuşlar ağlamaz’algısı

himayemin korunaklı yuvası
sandığım;

tutsaklığa göz mührüydü
azat susunda lal köle
erimsiz,müebbet çileydi

kafesler medenî

ahşaptı kafesler

-sözerkliğin tuhaf koltuğunda ağlamaklıydı benliğim-






not;geçen ay yabani ötücü kuşlarımın hepsini saldığım gündü kafeslerinden çok ağırdı hüznüm...ayrıca cezaevlerinde suçsuz yere yatan kurunun yanında yanan tutuklu ve mahkumları da düşündürmüştü yazarken...