Resimlerinden bir ben yarattım bakışlarına
Olur olmaz düşlere bıraktım ruhumu
Yakamoz mu dersin
Yanılgı mı, yenilgi mi?

Siyah gözlerinde beni de götürmeliydin
Kirli yalnızlığımın özlemleri dinmeliydi
Dindirmeliydin…

Bir sabah yarısı yine çık gel
Derin bir nefes çek sigaramdan
Soluk alışlarıma dahil ol yine
Sonra gözyaşlarıma…

Sen yine ekmeğimi bandığım pembe şarabıma boyan
Siren seslerine karışırken gece
Saat bizi vursun yine zamanın bir vaktinde
Gülerek uyandığımız sabah,
Bir öpüş bıraksın aydınlıktan dudağına
Bir düzüne tebessümün ardından
Kocaman kahkaha kopsun dudaklarımızdan

Şimdi K/aç tebessüm kaldı vedalardan
“Kendine iyi bak” mıydı vedanın sonu
Öyle özledim ki bizi

Tüm renkler şaraba boyandı ardından
Tüm şaraplar pembeye
Dudaklarına, tırnaklarına özendi her bir renk

Kaç mevsim doğrultusu çizdim yüreğime
Kaç saat, kaç gün, kaç ay…
Yazı kışı bir birine bağladım
Her cünun suçu üstüme aldım


Her şeyi bıraktım senden başka
Sigarayla başım dertte
Şarabım sensiz geçmiyor boğazımdan
Geceler bile başka bir kâbusta
Alışıldık rüyalar yok uykularda
Zaten uykular da yok
Senin yokluğun gibi
Hoşçakal’larda boğdum kendimi
Nefes alamadım
Meğer,
Sen nefesmişsin
Aldığım hep senmişsin
Öyle özledim ki bizi

Şimdi, kaldığımız yerden başlıyoruz yokluğumuza
Ve…
Varlığımız kadar kalıyoruz yokluğumuzun içinde