Gece sabaha düğüm atmış be usta
Gözlerimiz yaşlanmış bir İstanbul masalı
Saklıyor kırışıklıkları bir tuz parçası
Yitirilmiş sözlere gebe kaldık usta

Bütün soğuklara iklim giyiyor adımız
Yorganlar yakılıyor uğrunda,
Yastıklar ıslatılıyor
Gözler kapıda bırakılıyor be usta

Yüzümüzün hangi çekmecesinde unuttuk gülüşleri?
Hangi penceresinden baktık kalbimizin?
Karanlık gözlerimizi döverken,
Rüyalar hayra çıkmıyor artık usta

Tüm maviler griye çalınıyor haziran akşamlarında
Beyazlar maviye kafa tutuyor usta
Demirler dövülüyor taş yüreğin ateşinde
Sevdalar kora bulanıyor usta

Çivi başlı mutluluklarla çakıldık acılara,
İçimiz dışımız yekleşti
Sorana iyiyiz diyoruz da
Her yanımız delik deşik
Biz kevgire döndük be usta


Yağmuru da gördük gözlerimizde
Haziranda yağan karı da
Üşüdük evelallah
Yakarken kavuran Güneş’i özledik usta

Aşkları devirdik masalarda
Doyduk eyvallah…
Biz sevdadan sarhoş kalktık usta

İsmail Mancar