İlk Zamanlar 25- Afitap / k
her fırsattaki gibi yollandım Arzu Ablaya
bir düğme açtım ki, görünsün "A" bir daha oynadım.. okşadım kolyemi, birdaha.. bir daha seviyorum çok seviyorummm mutluyumm.. çok mutluyumm bideneeeemm Mutluluğuummm Mutluuummm Mutlucuğuuummm ** içerde her zamankinden fazla bir sükun evde olmasalar kapı neden açık elinde pilli arabayla ufaklık “babam geldi! babam geldi” annesini soruyorum odasında diyor koşuyorum iki gözü iki çeşme sarılıyor, ağlıyor, ağlıyor “eski kocası onu götürmek mi istiyor” oğlunun vesayeti babasındaydı, “çocuk parası alsın diye babası “demek oğlunu alacak” öyle bir bakıyor ki.. öldürüyor.. “-bir şey sorma” diyor kıyamıyorum.. benimde iki çift lafım var bu saygısız adama içeri giriyorum çok yakışıklı bir adam bana ne boyundan posundan “-neden geldiniz” Fatma teyze zar zor anlatıyor “cenaze getirmişler yavrum düğünde kaza olmuş, ölen damat emmisinin oğluymuş geri dönüyorum Arzu abla tam karşımda sarılıyor katıla katıla nasıl ağlıyor teselli etmeye çalışıyorum beni de ağlatacaksın yapma Arzu ablam deli kız.. ** üç hafta yoğun bakımda kalmışım hala da bitkisel hayattayım biz birbirimizi hiç kırmadık aldatmadık ihanet asla! ** Murat “-seni ben alacağım” “mutlu olacaksın artık” “aşkıımmm, Afitabıımmm” “soyadın Mutlu olacak benimki gibi derdi yaramaz-ufaklık.. geçenlerde o da evlendi. el ele tutuşmuşlar gelinle nikahtan önce el öpmeye geldiler evime el salladı bütün mahalle güle güle güle güle |
Tebrik eder, saygılar sunarım...