İlk Zamanlar 20- Afitap / f. Durdu? ben onun adını hep Arzu olarak biliyordum ailesinin beşinci kızı olarak gelmiş dünyaya, "Arzucum" ablasına döndü demişler, dönmemiş.. değişmemiş durum Fatma Teyze ne kadar firavun, Halil Amca da o kadar masum öncekiler hep gariban koca buldular diye güya Arzu Abla da verilmiş hemşehrileri bir Alamancıya dişini sıkmış, iki yıl katlanmış o züppe kocasına şimdi kimseye eyvallahı yok, uzaktan bakar yeni aşkına kimse bilmez ışıklar söndükten sonra, açılan pencereyi sabahlara kadar sömürülen sigaranın arada bir parlayan ateşini bıçkın delikanlı işsiz-güçsüz bir 12 Eylül serserisi ne okuyup-okumadığı, ne mesleği, ne aranıp aranmadığı belli uyur-uyanır bakarım, ışıksız penceresinde Arzu, bakarım, baktığı tarafta biri, ona bakar, geceler boyu sevemedim aslında o adamı ama sevindirirdi orada oluşu ben böyle seviyorum aşkı, sevmek bu! sevda bu! Arzu bu! Arzu ablada gördüm, renk renk içgiyimleri, kozmetikleri hem boylu-poslu-seksi, alımlı, hem de çok güzeldi nere gitsek gözler hep onun üzerinde, kıskanırdım tabi ama bir şey varsa kimseye tezezzül etmezdi ama şimdi bu Mutlu.. doğrusu aklım almıyordu "-Mutlu" dedi.. tanıttı.. benim rahmetlinin amcaoğlu, sevemedim ama o ailede bana tek Mutlu arkadaş oldu "-eee.. nasılsın, anlatsana bakalım Sevgili Mutlu" mutlu, gözleri dolu, dudakları titriyordu dizlerine, ellerine hakim olamıyordu yazık bir türlü konuşamıyordu, yere bakıyordu sadece heceler halinde, "Ar-zu..yen-ge" "yen-ge" diyordu, . |